کره خاکي
استراليا، سرزمين كانگوروها
اين بار در اين بخش از مجله كه مربوط به ديدنيهای كره خاكی است، درباره يك قاره، به
عنوان يك كشور عظيم، صحبت می‌كنيم. در واقع اين كشور بزرگترين جزيره اقيانوسيه در
اقيانوس كبير محسوب می‌شود. بله، می‌خواهيم در مورد استراليا مطالبی شنيدنی و
خواندنی ارائه دهيم. اين سرزمين پهناور به طور ناگهانی در سالهای اخير راه ترقی و
پيشرفت را طی كرده است. البته در اين كشور مدرن، هنوز انسانهايی هستند كه به روش
انسانهای عصر حجر زندگی می‌كنند. در واقع آنان ساكنان اصلی و اوليه استراليا هستند
و مردم حاضر در استراليا همه مهاجرند و از كشورهای گوناگون به آنجا نقل مكان كرده
اند. در ذيل به توصيف اين كشور عظيم، اما كم جمعيت می‌پردازيم.
استراليا، سرزمين هفت رنگ
استرليا ششمين كشور بزرگ جهان است. اين سرزمين ۵۰ درصد بزرگتر از اورپاست، اما
تراكم جمعيتش كمترين درصد را در جهان دارد؛ يعنی اين طور برآورد شده كه در استراليا
در هر يك كيلومتر مربع دو انسان زندگی می‌كنند. استرليا موقعيت جغرافيايی عجيبی
دارد. در اين كشور تضادهای زيادی ديده می‌شود. اين كشور از لحاظ عجيب و غريب بودن
آب و هوا، وجود حيوانات ديدني، گونه های مختلف و محيط زيست مقام چهاردهم را در
كشورهای مختلف داراست. مركز اين سرزمين، پست و اطراف آن مرتفع است. در قسمت پست
مركزی درياچه ای به نام درياچه تورنس واقع شده و در ساحل شرقی آن سلسله جبالی قرار
دارد كه آن را سلسله آلپ می‌نامند. گفتنی است بلندترين قله آن ۳۲۴۱ متر ارتفاع
دارد. آب و هوای استراليا متفاوت است. قسمت مركزی آن خشك و سوزان و قسمت شرق و جنوب
شرقی مرطوب و معتدل است. استراليايی ها بيش از۳۰۰۰ ساعت در سال آفتاب می‌بينند.
محصول استراليا نيشكر، پنبه، غلات، گوشت گاو، پشم گوسفند و گوشت شترمرغ است.
رودخانه های مهم آن دارلينگ و مورای است كه به يكديگر متصل است. مساحت اين كشور
۷۷۰۴۰۰۰ كيلومتر مربع می‌باشد. می‌توان شهرهای بزرگ استراليا را ملبورن، سيدني،
آدلايدپرت، بندرداروين و پريسبان (در استراليای غربی) نام برد. يولورو يك تخته سنگ
به بلندی ۳/۶ و به عرض ۲
و به قطر ۹/۴ كيلومتر می‌باشد كه يكی از زيباترين و منحصربه فردترين سنگهای
استراليا و جهان است. اين سنگ بر اثر تابش خورشيد تغيير رنگ می‌دهد، يعنی رنگ آن در
سحرگاه با هنگام ظهر متفاوت است. استراليا بيش از ۷۰۰۰ ساحل دارد و در سواحل آن
سنگهای تزيينی بسيار زيبايی يافت می‌شود كه بسيار ارزشمندند. برای مثال در استراليا
جنوبی در كوبرپدی سنگهای تزيينی به وفور يافت می‌شود. علاوه بر سنگهای تزيينی با
ارزش، در استراليا طلا نيز يافت می‌شود. كالگورلی در استراليای غربی معدنی از
طلاست. در واقع استراليا يكی از بزرگترين توليدكنندگان طلادر جهان می‌باشد. در ضمن
بلندترين راه آهن جهان در تقاطع نالاربورپلين است كه از نارينا در استراليای غربی
تا نزديك واتسون در استراليای جنوبی كشيده شده است. البته امروزه حدود ۴۷۸ كيلومتر
از اين خط راه آهن از بين رفته است. در استراليا جاده ها و بزرگراههای طويلی نيز
وجود دارد. برای مثال ايردركايگانا در استراليای غربی بلندترين بزرگراه در
استرالياست كه ۱۵۰ كيلومتر طول دارد. در ضمن يكی از جاده های طولانی كه از پرت تا
آدلايد كشيده شده ۲۷۰۰ كيلومتر طول دارد كه همه اين جاده، اتومبيل روست.
محيط زيست كشاورزی و حيوانی
بلندترين حصارهای جهان در استراليا قرار دارد.
حصار دينگو در مركز كويين لند حدود ۵۵۳۱ كيلومتر طول و ۱/۸ متر ارتفاع دارد. اين
حصار در دورتادور مراتع گوسفندان و شترمرغها ساخته شده، تا از دسترس حمله انواع
حيوانات وحشی به دور باشند. در اين كشور بيش از ۱۴۰ميليون راس گوسفند در مراتع و
مزارع وجود دارد. پشم گوسفند استراليايی از لحاظ كيفيت و كميت در جهان اهميت خاصی
دارد و يك منبع صادراتی و اقتصادی برای اين كشور محسوب می‌شود. به اين ترتيب
می‌توان افزود كه استراليا بزرگترين صادر كننده پشم در جهان است. اين سرزمين از
لحاظ دام بسيار غنی است و بيش از ۲۴ ميليون راس گاو دارد كه در بخش صادرات پوست و
گوشت گاو نيز جزو بزرگترين صادر كنندگان در دنيا می‌باشد. اين سرزمين حاصلخيز بيش
از۲۵۰۰۰ گونه گياهی دارد كه از آن ها برای مصارف خوراكی و دارويی استفاده می‌كنند و
اين در حالی است كه در سراسر اروپا تنها ۱۷۰۰۰ گونه گياهی وجود دارد. استراليا از
لحاظ زراعت و كشاورزی در
جهان مقام اول را داراست. كانگورو يك حيوان منحصر به فرد است كه فقط در استراليا
زندگی می‌كند و زيستگاه اصلی آن در
استرالياست. برآورد شده كه بيش از ۴۰ ميليون كانگورو در اين سرزمين يافت می‌شود.
شترمرغ نيز يكی ديگر از گونه های جانوری
استرالياست كه از گوشت، پر و تخم آن استفاده می‌شود. كوالا نيز ديگر حيوان جالبی
است كه فقط در استراليا يافت می‌شود.
در اين سرزمين جنگلهای وسيعی ديده می‌شود كه سبب خوش آب و هوايی و تنوع گونه های
گياهی و جانوری شده است. به طور كلی در اين قاره، عجيب، غريب ترين حيوانات و گياهان
ديده می‌شود.
تاريخچه ای كوتاه از تسخيركنندگان استراليا
استراليا توسط دريانوردان اروپايی تسخير شد؛ زيرا تنها راه دستيابی به اين سرزمين
آب است. يكی از مدعيان كشف استراليا «جودينهودارديا»ی پرتغالی بود، چرا كه
پرتغاليها در آن دوران در دريانوردی قدرتمند بودند. او در سال ۱۵۹۸ از پرتغال سفر
دريايی اش را آغاز كرد و بعد از چند سال دريا نوردی به اين سرزمين پهناور در
اقيانوس كبير رسيد. او اولين اروپايی بود كه در سال ۱۶۰۱ به اين سرزمين پانهاد. وی
سرزمين جديد را «آرنهملند» ناميد. ويليام جانسزون هلندی در سال ۱۶۰۶ با كشتی اش به
نام دايفكن به استراليا رفت. او اين سرزمين را «هلند نو» ناميد. وی اميدوار بود كه
بتواند در اين سرزمين طلا، نقره و ادويه بيابد. او باور نمی كرد اين سرزمين يك
جزيره عظيم باشد. «جيمزكوك» دريانورد انگليسی نيز در سال ۱۷۶۰ به سوی استراليا رفت.
او در ۲۲ آگوست ۱۷۷۰ اين سرزمين را متعلق به انگليس دانست. وی اين سرزمين را به
پادشاه جورج سوم، پادشاه وقت انگليس تقديم كرد. كوك قصد داشت اين سرزمين را شكوفا
كند. آنان در ابتدا به قسمتی از استراليا پا نهادند كه بخش بيابانی استراليا بود،
اما كوك به اين سرزمين خوش بين بود. در سفر بعدی او چند زيست شناس به نامهای دانيل
كارل سلاندر و جوزف بانك را به همراه خود برد تا آنان بر اين سرزمين مطالعه و وضعيف
آنجا را مشخص كنند. كوك در ۲۹ آوريل ۱۷۷۱ كوك استراليا را يافت كه آن را تاسمانيا
ناميد. او در آنجا زيباترين گلهای جهان را مشاهده كرد و با يافتن اين مكان سبب
شادمانی انگليسی ها شد. گفتنی است اين منطقه بسيار پردرخت بود. در ۲۳ آگوست همان
سال جيمزكوك به طور رسمی استراليا را يكی از مستعمرات انگيلس اعلام كرد و با جنگ و
نزاع با بوميان و همچنين ديگر مدعيان كاشف استراليا توانست پيروز شود. در آن دوران
انگيلس وضعيت خوبی نداشت. تورم
اقتصادي، جرم، جنايت و دزدی در آن بيداد می‌كرد.مردم برای سير كردن شكمشان دست به
هر خلافی می‌زدند. زندانها پر از خلافكاران شده بود. انگيلس تصميم گرفت خلافكاران و
دزدان را به كشوهای مستعمره امريكا بفرستد تا در آنجا زندانی شوند، اما
در سال ۱۷۸۱ كه استقلال امريكا اعلام شد، اين كشور ديگر پذيرای دزدان و جانيهای
انگليسی نبود؛ پس باموافقت كاپيتان كوك زندانيها به جزيره تازه تاسيس فرستاده شدند؛
زيرا اين سرزمين آنقدر وسعت داشت كه زندانيها را در آنجا نگهداری كنند. همچنين برای
حاصلخيز كردن و آبادانی اين سرزمين نياز به نيروی انسانی بود كه برای اين منظور از
زندانيان استفاده كردند. آنان مجبور بودند بدون دريافت مزد بر روی زمينهای استراليا
كار كنند. لذا در ۶ دسامبر ۱۷۸۶ اولين گروه زندانيان با كشتی به استراليا فرستاده
شدند. البته زندانيان در اين مسير با وضعيت نامناسب كشتی ها، گرسنگي، بيماری و...
روبه رو می‌شدند تا به استراليا می‌رسيدند. در آنجا نيز بايد به كارهای سخت با تن
پوشهای نامناسب و غل و زنجير مشغول می‌شدند و آنقدر كار می‌كردند تا همانجا
می‌مردند. البته همه زندانيان، گناهكار و جنايتكار نبودند. عده ای از آنان مبارزان
ايرلندی بودند كه با حكومت حاكم بر انگليس مبارزه می‌كردند.اولين كشتی به همراه ۷۰۰
زندانی و ۱۵۰۰ داوطلب به سوی استراليا حركت كرد كه اكثرشان مرد بودند. كاپيتان
فيليپ اين كاروان را به استراليا رساند و بعد از گشت و تفحص شهر امروزی سيدنی را
كشف و نام اين شهر را تعيين كرد. كم كم پای نظاميها نيز به
استراليا باز شد؛ چرا كه برای محافظت از زندانيان به نيروهای نظامی نياز بود.
ساكنان اوليه يا به عنوانی ديگر تسخير كنندگان استراليا، انگليسی بودند و به ويژه
زندانيان تعداد زيادی از افراد استراليا را تشكيل می‌دادند. اگر به ساكنان امروزی
استراليا بگوييم كه احتمالا پدران و اجداد شما زندانيان خلافكار بوده اند ناراحت
می‌شوند، اما نمی توان از حقيقت فرار كرد. كم كم ساختمان سازی در آنجا آغاز شد. جان
مك آرتور يكی از تجار بزرگ انگليس در سال ۱۸۱۰ به همراه همسر و فرزندش پا به
استراليا نهاد تا برای خريد پشم مرينوس و فرستادن آن به كشورهای اروپايی و آسيايی
اقدام كند. در آن زمان مانند امروز پشم گوسفندان استراليا بهترين كالا برای اروپا
محسوب می‌شد. اين خانواده جزو اولين خانواده هايی بود كه به استراليا آمد. البته در
ميان زندانيان تعداد معدودی زن نيز ديده می‌شد. در قرن ۱۹ ماتيو فليندر كه در نقشه
كشی مهارت داشت به استراليا سفر و نقشه آنجا را ترسيم كرد.در سال ۱۸۲۴ شهر كويين
لند و در سال ۱۸۳۵ ملبورن و در سال ۱۸۳۶ آدلايد به عنوان شهرهای واقعی افتتاح شدند.
اولين تلگراف خانه در سال ۱۸۶۲ در آدلايد برقرار و به سواحل شمالی و جنوبی تلگراف
فرستاده شد. در سال ۱۸۵۱ در مناطق باتورست ذرات طلا به
وفور يافت شد. در نتيجه انبوه جمعيت برای جمع آوری طلا به سوی آنجا آمدند. اولين خط
راه آهن در سال ۱۸۷۲ در آليس اسپرينگ بنا شد. تا آن زمان وسيله نقليه در مناطق
كويری و خشك، شتر بود، البته امروزه هنوز شترها برای نمايش و جذب توريست در
بيابانهای استراليا يافت می‌شود. كم كم استراليا به شهرهای مختلف تقسيم شد و
مهاجران از كشورهای مختلف برای كسب زمين و زراعت و دام پروری به سوی آنجا راهی
شدند. نيروهای دفاعی استراليا بنام ANZACS يعنی گروههای ارتشی نيوزلند و استراليايی
در ۲۵ آوريل سال ۱۹۰۰ شكل گرفت كه هر ساله روز برقراری اين نيرو را جشن می‌گيرند.
حال در ذيل به بيان تاريخ ساكنان اصلی استراليا يا به زبانی ديگر بوميان استراليا
می‌پردازيم. بوميان استراليا قدمت بوميان استراليا به بيش از ۶۰۰۰۰ سال پيش می‌رسد.
خصوصيت نژادی آن ها پوستی قهوه ای رنگ و موهای مشكی و مجعد می‌باشد. آنان مانند سرخ
پوستان بدنشان را رنگ می‌كنند. البته مردم بومی استراليا عقب افتاده ترين قبايل روی
زمين هستند. مردم استراليا در هنگام جشنها به رنگ كردن بدن خود می‌پردازند. آنان با
زخمی كردن بدنشان، با خون جاری شده از زخم، بدن خود را رنگ می‌كنند. آنان مانند
اجداد خود از طريق شكار و ماهيگيری زندگی خود را می‌گذرانند. دينگو كه شبيه سگ
می‌باشد حيوان دست آموز و خانگی قبايل استرالياست. بوميان به صورت قبيله ای زندگی
می‌كنند. بايد متذكر شد كه هنوز اين قبايل در دل بيابان هاو جنگلهای استراليا وجود
دارند. البته با ورود سفيدپوستان به استراليا بسياری از آنان زير تير رگبارهای آنان
قلع و قمع شدند و عده ای نيز به اسارت و بيگاری سفيدپوستان درآمدند اما كم كم
تعدادشان روبه زوال رفت. امروزه حدود ۵۰۰ قبيله كه دارای زبانها و فرهنگهای مختلف
می‌باشند در استراليا يافت می‌شوند. در سال ۱۷۸۸ تعداد بوميان ۳۵۰۰۰۰ نفر بود كه در
سال ۱۸۶۰ به ۵۰۰۰۰ نفر رسيد. اكنون دولت استراليا تا حدی بوميان استراليا را كه
ساكنان واقعی اين سرزمين هستند حمايت كرده است. به اين ترتيب جمعيتشان به ۲۳۰۰۰۰
نفر رسيده است. در ذيل به توصيف رسومات اين قبايل می‌پردازيم. هر قبيله اسم و
رسومات خاص خود را داراست كه ما به بيان گوشه ای از اين رسومات عجيب می‌پردازيم:در
يكی از قبيله ها در نزديك بندر داروين برای نوجوانانی كه به سن بلوغ رسيده اند جشن
برپا می‌كنند. نوجوان پسر ۱۳ تا ۱۵ ساله سرش را ميان پای رئيس قبيله می‌گذارد. رئيس
قبيله با يك تكه سنگ تيز لثه های نوجوان را برش می‌دهد و دندانهای جلوی فرد را با
يك سنگ ديگر می‌شكند. آنان معتقدند درصورتی يك فرد می‌تواند پا به دنيای بزرگسالی
بگذارد كه دو دندان جلويش شكسته شود. همچنين بدنشان را با گياهان رنگی و خون بدنشان
رنگ می‌كنند. آنان مردگان خود را دفن نمی كنند؛ بلكه در بالای تپه ای قرار می‌دهند
تا گوشت و پوست مرده توسط لاشخورها خورده شود. سپس استخوانهای باقيمانده ميان
فرزندان و اعضای خانواده تقسيم می‌شود و به طور يادگاری از آن ها نگهداری می‌كنند.
به دليل وجود تراكم درختان اكاليپتوس، بوميان از پوست اين درخت استفاده های زيادی
مانند پارچه بافی و گونی بافی می‌كنند. در ضمن كانگورو يكی از حيوانات معروف در
استرالياست. اين حيوان با دو پای بلند و دستهای كوتاهش در حالی كه بچه خود را درون
كيسه در جلو سينه اش نگهداری می‌كند، بسيار تيزپاست. بوميان برای شكار اين حيوان
تدابير زيادی دارند،برای مثال برای شكار كانگورو چند پوست درخت را نزديك محل زندگی
اين حيوان قرار می‌دهند و خودشان درون آن پوسته ها می‌روند و با تيرو كمان منتظر
كانگورو می‌شوند، همچنين بومرنگ يكی از ابزار شكار بوميان استراليا محسوب می‌شود.
همانطور كه می‌دانيد بومرنگ را از چوب يا
استخوان درست می‌كنند و يك وسيله هلالی شكل است كه يك طرفش را در دست می‌گيرند و
بالای سرشان به چرخش در می‌آورند و پرتاب می‌كنند. جالب اينجاست كه اين وسيله به
نقطه موردنظر می‌رود و باز می‌گردد. البته پرتاب آن نياز به مهارت
فراوان دارد.
علايق و فرهنگ مردم استراليا
كمی هم در مورد علايق و فرهنگ مردمان استراليا بخوانيد:
مردم استراليا علاقه زيادی به ورزش دارند. از ۱۹ ميليون استراليايی ۷ ميليون نفر به
ورزشهای مختلف حرفه ای مشغول هستند كه تعداد كمی نيست. البته در استراليا بيش از
۱۲۰ مليت وجود دارد؛ زيرا يك كشور مهاجرنشين است. استراليايی ها به برگزاری جشنها
علاقه زيادی دارند. آنان همه جشنهای مليتهای مختلف را در كشورشان برگزار می‌كنند.
درضمن زبان اصلی آنان انگليسی است. مردمان استراليا بسيار خوش گذران هستند. آنان
ايام تعطيل خود را به دشت و مراتع و سواحل دريا می‌روند و غذای خود را در آنجا ميل
می‌كنند. مردمان استراليا به روزنامه و مجله خوانی علاقه زيادی دارند و بيش از ۱۲۰۰
عنوان مجله در كشور استراليا به چاپ می‌رسد.
رخدادهای مهم استراليا
اول ژانويه ۱۹۰۱ استراليا تقريبا مستقل و دارای پرچم و پارلمان و قانون اساسی مستقل
شد.
در سال ۱۹۰۳ برای اولين بار زنان در استراليا توانستند در انتخابات پارلمانی رای
دهند.
در آگوست ۱۹۱۴ استراليا وارد جنگ جهانی اول شد.
در نوامبر ۱۹۱۸ پايان جنگ جهانی اول اعلام شد. در اين جنگ ۶۰۰۰۰ استراليايی كشته
شدند.
در سال ۱۹۳۱ برآورد شد كه يك سوم استراليايی ها كارگر هستند.
در دسامبر ۱۹۳۲ پل بندری سيدنی افتتاح شد.
در سال ۱۹۳۹ رابرت منزي، نخست وزير وقت استراليا جنگ با آلمان را اعلام كرد.
در سال ۱۹۴۲ در جنگ جهانی دوم، نيروهای استراليايی به نيروهای امريكايی پيوستند و
در برابر پيشروی ژاپنيها به سوی دريای كورال ايستادگی كردند.
در سال ۱۹۴۵ جنگ جهانی دوم به پايان رسيد.
در سال ۱۹۴۸ استراليايی ها وارد صنعت اتومبيل سازی شدند.
در تابستان ۱۹۵۶ بازيهای المپيك در ملبورن برگزار شد.
در سال ۱۹۶۳ بوميان استراليا مانند ديگر شهروندان، حقوق كامل يك سفيدپوست را
يافتند.
در ۱۹۷۳ سالن اپرا و تئاتر سيدنی توسط ملكه اليزابت دوم افتتاح شد. در همان سال
پاتريك وايت به عنوان اولين استراليايی توانست در رشته ادبيات جايزه نوبل را بگيرد.
در فوريه ۱۹۸۳ جنگلهای استراليا آتش گرفت و بيش از ۴۰۰ ميليون دلار به استراليا ضرر
و زيان وارد شد و بيش از ۷۰۰ نفر كشته شدند.
در سال ۱۹۹۸ جمعيت استراليا به ۱۹ ميليون نفر رسيد.
در سال ۱۹۹۹ استراليايی ها در يك رفراندم شركت كردند و به برقراری جمهوری رای
دادند، اما۵۵ درصد از آنان به باقی ماندن سلطنت پادشاهی رای دادند.
در تابستان ۲۰۰۰ بازيهای المپيك در سيدنی برگزار شد.
در سال ۲۰۰۱ استراليايی ها جشن صدسالگی استقلال و برقراری پارلمانشان را برگزار
كردند.
درخت ركوع
در جنگلی در نزديكی شهر سيدنی استراليا درختی يافت شده است كه انسانی را در حال
ركوع برای بيننده تداعی می‌كند. حال نكته جالبتر اين است كه اين درخت انسان گونه به
سوی كعبه ركوع می‌كند. همانطور كه در عكس مشاهده می‌كنيد اين درخت
كاملا شبيه انسانی است كه دستهايش را به زانو زده و در برابر خدا ركوع می‌كند. اين
هم يكی از شگفتيهای جهان خلقت.